Toen ik met mediation in aanraking kwam via een collega, wist ik eigenlijk meteen dat dit iets is wat mij op het lijf geschreven is. Van nature ben ik nieuwsgierig naar andere mensen, ik houd van taal en communicatie en ben een geboren diplomaat. In mijn loopbaan had ik al de ervaring dat mijn empathische, respectvolle en scherp luistervermogen gewaardeerd wordt. Als prille vijftiger ben ik toen weer gaan studeren.
Achter mediation gaat een bepaald mensbeeld schuil, namelijk dat van de geëmancipeerde mens die zelf over haar of zijn belangen kan beslissen. Enerzijds is mediation het de-escaleren van spanningen, onvrede en conflicten en oog houden voor juridische gevolgen. Anderzijds gaat het om sociale psychologie, (ervarings)kennis die ik als coach al eerder heb ontwikkeld. Mensen in hun waarde laten en tot hun recht laten komen, en evenwicht en beweging aanbrengen, is wat mediation en coaching -hoe verschillend ook- tot een veelzijdig vak maken.
Ik zet me in voor kwesties op het werk. Mediation is een tastbare activiteit in een relatief korte tijdspanne. Gecombineerd met mijn leiderschap skills en coaching vaardigheden kan ik uitstekend bijstaan bij de emotionele en strategische aspecten van de kwestie en de oplossingsrichtingen die in dialoog gaan ontstaan. Daarin ben en blijf ik neutraal, en heb met een meervoudig partijdige blik oog voor allen aan tafel. Als coach hoor ik mensen vaak al na twee gesprekken zeggen dat ze ruimte gaan ervaren en tools in handen krijgen.
Het is een bewuste keuze om alleen mediations op het gebied van werk te doen. Ik ben bijna 35 jaar zelf in rollen van docent tot teamleider en van projectleider tot adjunct-directeur werkzaam geweest, in onderwijs, kunsteducatie, bij de overheid en een commercieel bureau. De herkenning, de empathische onderlaag, maakt dat ik op een natuurlijke manier met een groot arsenaal aan kennis en ervaring aan het werk kan zijn. En dat blijkt mijn cliënten ten goede te komen, net zoals mijn professionele houding en vanzelfsprekende rust en doortastendheid.